அத்தியாயம் 37 – எலஹெர–கிரிதலை சரணாலயம்

திருடர்கள் மிக மோசமானவர்கள்.

நான் வனஜீவராசிகள் பாதுகாப்பு திணைக்களத்திற்கு 1997 இல் இணைந்தேன்.   ஹோர்டன் சமவெளி உதவிப் பணிப்பாளராக  2000ஆண்டு வரை கடமையாற்றினேன். கிழக்கு வலயத்தில் உதவிப் பணிப்பாளராக 2002ஆண்டு வரையும்மத்திய வலயத்தில் உதவிப் பணிப்பாளராக 2003ஆண்டிலும் கடமை புரிந்தேன்.2024  ஜனவரி மாதத்தில்  இடமாற்றமொன்று பெற்று பொலன்னறுவை வலய பணிப்பாளராக வந்தேன்​.

நான் மேலதிகமாக கவனம் செலுத்தியதுவனவிலங்குக் குற்றங்களுக்கேயாகும். பொலன்னறுவை வலயத்தில் வனவிலங்குக் குற்றங்கள் அதிகமாகும். இரத்தினக்கல் அகழ்தல், மண் எடுக்கின்றனர், மணல் தோண்டி கரைப்படுத்துதல், விலங்குகளை வேட்டையாடுதல்.

நான் மிக விரைவான சுற்றி வளைப்பு பரிவொன்றை உருவாக்கினேன்.குற்றமொன்று இடம்பெறும் இடத்துக்கு குழுவொன்றை அனுப்புவேன். குழுவின் உறுப்பினர்களை அடிக்கடி மாற்றினேன்.

நான் வெள்ளச் சமவெளி தேசிய பூங்காவில்மணல் அகழ்வதனை நிறுத்தினேன். இது தொடர்பாக அப்போது இருந்த அமைச்சரொருவர் என்னைத் திட்டினார்.

இரத்தினக்கல் அகழ்வதைத் தடுப்பதற்கு எனக்குத் தேவையாக இருந்தது. அதிகமான இரத்தினக்கல் அகழிகள் எலஹெர சரணாலயத்தில் காணப்பட்டன. இக்காலத்தில் பிரதான அலுவலகத்திலிருந்து எலஹெர வீதியை சரிசெய்வதற்காக பிரதேசத் தலைவர் அனுமதி கோரியிருந்தார். 

2004ஆண்டு மே 14ஆம் திகதிக்கு கண்காணிப்புப் பயணமொன்றுக்கு நான் திகதியொன்றை வழங்கினேன். நாம் அன்று களப் பயணமொன்றுக்குச் சென்றோம். என்னுடன் சென்றது வட்டார உதவியாளர்உபாலி தீரசிங்ஹ அவர்களும்,வனவிலங்கு காப்பாளர்களான குமாரசிரி விஜயகோன், தனசிரி குருகே, மற்றும் ஏ. எம். ஜயசூரிய என்கவர்களாகும். இவர்கள் சுற்றிவளைப்புப் பிரிவிலேயே இருந்தனர்.

நாம் வாகனத்திலேயே சென்றோம். நாம் அனைவரும் பிரதேச சபைக்குச் சென்றோம்.பிரதேசத் தலைவரைச் சந்திக்கச் சென்று தேவையான தகவல்களை வழங்கினோம். அவர்கள் பகல் உணவுக்கு எம்மை அழைத்தாலும்நாம் நிற்கவில்லை.

எலஹெர சரணாலயத்தில் ‘தென்னை ஓலை வாடி’எனும் இடமொன்று உள்ளது. அங்கே நபர்கள் இரத்தினக்கல் அகழ்கின்றனர். நாம் வாகனத்தில் அதற்கு அருகே சென்றோம். வாகனத்தில் இருந்த அதிகாரிகள் எனக்குக் கூறினர்.

 “சார், ‘கிரிஓயா’அலுவலகத்தில் இருக்கும் நாம்சென்று பார்த்துவிட்டு வருகின்றோம்”என்று.

நான் கிரிஓயா பீட்டு அலுவலகத்துகுச் சென்றேன். ஏனைய அதிகாரிகள்உள்ளே தென்னை ஓலை வாடி பக்கத்துக்கு நடந்து சென்றனர். வரும் போதுபகல் இரண்டு மணி பதினைந்து நிமிடங்கள் போல் இருக்கும்.

நான் பீட்டு அலுவலகத்தில் இருந்து எமது நபர்கள் வரும் வரை பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். மிகவும் தாமதமாகி விட்டது. நேரம் சுமார் மாலை நான்காகி விட்டது. எனினும் எமது நபர்கள் வரவில்லை.அங்கிருந்து ஆற்றினூடாக பீட்டு அலுவலகத்துக்கு வருவதாயின் சுமார் 2 கி. மீ. தூரம் உள்ளது.அவர்களுக்குக் கதைப்பதற்கு கைத்தொலைபேசி இருக்கவில்லை.

கிரிஓயா பீட்டு அலுவலகம் இருப்பது பிரதான வீதிலிருந்து சுமார் 500 மீற்றர் உள்ளேயாகும். நான் பார்த்துக் கொண்டு இருந்து விட்டு முடியாமையினால் சாரதியுடன் கிரிஓயா பீட்டு அலுவலகத்திலிருந்துசுமார் 2 கி. மீ. தூரத்துக்கு உள்ளேவாகனத்தில் தென்னை ஓலை வாடி பக்கத்துக்குச் சென்றேன். தென்னை ஓலை வாடி பக்கத்தில் பெரிய குழுவொன்று இருப்பதனை நான் தூரத்தில் கண்டேன். அவர்கள் குழப்பம் விளைவிக்கும் விதத்தில் நடந்து கொள்வது போன்று தெரிந்தது.

“சார்பிரச்சினையொன்று போல் தெரிகிறது. முன்னே செல்வது நல்லது அல்ல. வாகனத்தைத் திருப்புவோம்” என சாரதி கூறினார்.

நாம் வாகனத்தைத் திருப்பினோம். .

எமது வாகனத்தைத் திருப்பும் போதுஒரு சிலர் டிபர் வாகனமொன்னுறக்கு ஏறுவதனை நாம் கண்டோம். அவர்கள் ஹோர்ன் அடித்தடித்து எமது பின்னால் வந்தனர்.சாரதி‘விரைவாகப் பொலிஸுக்குச் செல்வோம்’என வாகனத்தை வேகமாகச் செலுத்தினார்.

இவ்வீதியில் எல்லா இடங்களிலும் குழிகள்.வாகனம் குழிகளுக்குள் விழுகின்றது.வாகனம் குழிக்குள் விழும் போதேபொனட் திறந்தது. பொனட்டை மூடுவதற்கு இறங்க முடியாது. வாகனத்தை எடுக்கவும் முடியாது.​எவ்வாறாவது வாகனத்தைச் செலுத்துமாறு நான் சாரதிக்குக் கூறினேன்சோரதி வாகனத்தை மேலே எடுத்தார். மீண்டும் வாகனம் செல்லும் போது இன்னுமொரு குழிக்குள் விழுந்தது. அதனுடனேயே பொனட்டும் மூடிவிட்டது.

எவ்வாறாவது நாம் லக்கல பொலிஸுக்குச் சென்றோம். நிலையப் பொறுப்பாளருக்கு சம்பவத்தைக் கூறினேன்.எனினும் நடந்தது எதிர்பாராத ஒன்றாகும்.

நிலையப் பொறுப்பாளர் ‘நீங்கள் மக்களுக்கு பிரச்சினை ஏற்படுத்துகிறீர்கள்’ என எனக்கு உரத்துப் பேசினார். ​

 ‘ எமது கடமை வனவிலங்கு குற்றங்களை நிறுத்துவது’என நான் கூறினேன்.

எனினும் நிலையப் பொறுப்பாளரிடமிருந்து எமக்கு உதவி இல்லை எனவும் அவர் இரத்தினக்கல் அகழ்கின்றவர்களுடன் இருக்கிறார் என எனக்கு விளங்கிற்று.

நான் பொலிஸிலிருந்து வெளியானேன். பின்னால் வந்தவர்கள்நான் பொலிஸுக்குச் செல்வதனைக் கண்டு சென்றிருந்தனர்.எலஹெர பக்கத்தினால் செல்ல முடியாது. வஸ்கமுவைக்கும் செல்ல முடியாது. மாத்தளை பக்கத்தினால்தான் செல்ல வேண்டும் என நான்யோசித்தேன்.

நான் மாத்தளைக்குச் சென்று உதவிப் பணிப்பாளர் அலுவலகத்துக்கு தொலைபேசி அழைப்பொன்றை எடுத்தேன். யாரும்பதிலளிக்கவில்லை. கிரிதலை பயிற்சி நிலையத்துக்குப் பேசினேன். பொலிஸுக்குச் சென்ற நிலையப் பொறுப்பாளரைச் சந்தித்துதென்னை ஓலை வாடிக்குச் செல்லுமாறு அங்கே கூறினர். நான் பிரதான அலுவலகத்துக்கு அறிவித்து மீண்டும் பொலன்னறுவைக்குச் செல்வதற்காகப் புறப்பட்டேன். தம்புள்ளைக்கு வந்து நாம் கிரிஓயா அலுவலகத்துக்குக் கதைத்தேன்.

‘சார் கூட்டிச் சென்ற நபர்களுக்கு மக்கள் நன்றாக  அடித்துள்ளனர். நான்கு பேரில் ஒருவர் இறந்துள்ளார். ஏனையவர்களுக்கும் எழும்ப முடியாது. அவர்களை டிராக்டர் ஒன்றில் ஏற்றி சந்திக்கு எடுத்து வந்து டிபர் செய்துள்ளனர்.’என அங்கிருந்து கூறினர். எமது நபர்கள் எலஹெர பொலிஸாருடன் அங்கே சென்றிருந்தனர். பொலிஸார் இறந்தவரயும் காயப்பட்டவர்களையும் எலஹெரவுக்கு எடுத்துச் சென்று வைத்தியசாலயில் சேர்த்திருந்தனர் எனவும் அறிந்து கொண்டேன்.

பின்னர் சம்பவத்தை நன்றாக அறிந்து கொண்டேன். எமது நபர்கள் செல்லும் போது வீதியில் உளவு பார்க்கும் ஒருவர் அகப்பட்டுள்ளார். அவருக்கு இறப்பர் தோட்டாவினால் வெடி  வைத்துள்ளனர். அவர் ஓடிச் சென்று தென்னை ஓலைகளுக்கு வாடியில் இருப்பவர்களிடம் ‘வனவிலங்கு ஒருவர் வந்து வெடி வைக்கிறார்’ எனஇவ்வாறு கூறியிருக்கிறார். தென்னை ஓலைகளுக்கு வாடியில் இருப்பவர்கள் ஊர் மக்களே.  அவர்களுக்கு மிகவும் கோபம் வந்து விட்டது.  எமது நபர்களுக்கு அடித்து டிராக்டர் ஒன்றில் ஏற்றி டிபர் செய்திருப்பது அதனாலேயாகும்.

அன்று அந்நேரத்தில் இறந்தது வனவிலங்கு காப்பாளர் தனசிரி குருகே அவர்களேயாகும்.

அந்நேரத்தில் அங்கிருந்தவர்களுக்கு என்னைக் கொன்று சுடுவதற்கேதேவையாக இருந்தது. பின்னால் வாகனத்தினை செலுத்தியிருப்பதும் என்னை எவ்வாறாவது பிடிப்பதற்காகவேயாகும்.

தற்போது இது தொடர்பாக நீதிமன்றத்தில் வழக்கொன்று விசாரிக்கப்பட்டுக் கொண்டிருக்கின்றது.